مطالعه‌ی جایگاه مکان در نمایشنامه‌ی ملودی شهر بارانی اثر اکبر رادی با رویکردی نشانه‌شناختی

پژوهش حاضر با روشی تحلیلی-توصیفی و با بهره‌گیری از نشانه‌شناسی مکان، به تحلیل مکان و ارتباط آن با سایر عناصر نمایشی در نمایشنامه‌ی ملودی شهر بارانی نوشته‌ی اکبر رادی می‌پردازد. هدف اصلی این پژوهش یافتن مهم‌ترین مؤلفه‏‌های مکانی در نمایشنامه‌ی منتخب و طبقه‌بندی و مطالعه‌ی آن‏هاست، بررسی چگونگی تأثیر مکان در پیشبرد عناصر درام از دیگر اهداف این پژوهش است. همچنین پژوهش حاضر بر آن است با بررسی و تحلیل مکان با رویکردی نشانه‌شناختی، روابط ضمنی و صریح مکان با عناصر گوناگون نمایشی مانند شخصیت‏ پردازی، کنش و پیرنگ را مشخص سازد. برای تحلیل نشانه‌شناختی مکان در این نمایشنامه از مکان‏-پردازی کلامی (دستور صحنه، شاخص‏ های کلامی، دیالوگ) و مکان‏-پردازی غیر کلامی (روابط صحنه و خارج از صحنه، روابط میان چند مکان واحد، روابط میان چند مکان متفاوت) استفاده شده است. این بررسی بر اساس آرای نشانه‌شناسانی که در این زمینه مطالعه کرده‌اند، انجام شده است. با توجه به بررسی‌های انجام‏ شده می‌توان گفت مکان در نمایشنامه‌ی ملودی شهر بارانی، نقش مهمی در ساختار دراماتیک اثر دارد و به پیشبرد عناصر نمایشی کمک کرده است.